|
رسول مرادی وقتی میگه از نوشته هات خندش میگیره، این که تو از دردهات بگی و اون بهت بخنده، این که تو اون رو تنها کسی که برات مونده تصور کنی ولی اون از شنیدن حرفات بخنده...
وقتی میبینیش توی عکساش توی حرفایی ک مینویسه.
خیلیا کنارشن و ابراز خوشحالی میکنه فکرت میره اینجا که پس من کجام!!؟
تنهایی درد بزرگیه نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها
|
|||
 |
